Fjölskrúðugur fiskmarkaður á Balí
Fiskmarkaðurinn í Jimbaran á Balí er að öllu leyti ólíkur íslenskum fiskmörkuðum. Í fyrsta lagi eru þar nær eingöngu fisktegundir sem ekki þekkjast á Íslandi, enda veiddar úr hlýjum sjó undan strönd Bali í Indlandshafi, að mestu leyti af smáum dagróðrabátum, sem sömuleiðis eru að flest öllu leyti frábrugðnir íslenskum fiskibátum. Ís eða önnur kæling kemur fremur lítið við sögu og sjór er sóttur í fjöruna og borinn á handafli inn á markaðinn til að hella yfir fiskinn til að halda honum ferskum. Hitastigið inni á markaðnum er svipað og fyrir utan eða nálægt 30 stigum og sjórinn í kringum 20 gráðurnar.
Markaðurinn er til húsa í hrörlegri byggingu og ytra umhverfi er ekki snyrtilegt. Fiskurinn er ekki boðinn upp eins og tíðkast á íslenskum mörkuðum, engin rafræn sala. Allt staðgreitt í hundruðum eða milljónum indónesískra rúpía. Ein milljón rúpía svarar til ríflega 8.000 króna. Verðið er afar lágt á íslenskan mælikvarða.
Allt sem er til sölu er til sýnis inni á markaðnum og þangað kemur fólk til að kaupa sér í matinn, ýmist til að taka með sér heim eða láta matreiða fyrir sig að hætti heimamanna á litlum veitingahúsum við hlið markaðsins og er helsta eldunaráhaldið funheitt kolagrill undir berum himni. Veitingahús kaupa svo fiskmeti sitt á markaðnum. Yfirleitt er það afli dagsins sem er til sölu, en eitthvað fer yfir á annan eða aðra daga.
Inni á markaðnum er ys og þys og fisktegundirnar skipta tugum að minnsta kosti. Allt frá rækju upp í túnfisk, flestar okkur Íslendingum svo framandi að líklega eigum við ekki einu sinni nöfn yfir þær. Litadýrðin er líka einstök og stærðin allt frá fingurstærð upp í metra eða meira. Túnfiskurinn er stærstur en minnst eru einhverskonar síli, varla munnbiti að stærð.
En sjón er sögu ríkari og við látum myndirnar tala. Þær tók Hjörtur Gíslason.