„Við bítum á jaxlinn og bölvum í hljóði“

Nú er loðnunnar leitað og menn bíða spenntir og áhyggjufullir eftir fréttum frá leitarskipum. Þetta er ekkert nýtt. Oft áður hefur loðnan látið bíða eftir sér og tekið upp á ýmsu óvæntu. Loðnan er duttlungafull og aðstæður í hafinu breytilegar þannig að óvissan tilheyrir gjarnan þessum árstíma hjá loðnusjómönnum og fyrirtækjum og bæjarfélögum sem treysta á loðnuna samkvæmt færslu á heimasíðu Síldarvinnslunnar.

Á árunum fyrir 1980 var hagyrðingurinn og netagerðarmeistarinn Tryggvi Vilmundarson háseti á Berki NK og þá lét loðnan bíða eftir sér eitt árið rétt eins og nú. Á þeim tíma var Hjálmar Vilhjálmsson helsti loðnusérfræðingur Hafrannsóknastofnunar og sífellt var leitað álits hjá honum og spurt frétta. Hvað er að gerast? Hvar heldur loðnan sig? Tryggvi Vilmundarson orti um loðnuvandræðin og afleiðingar þeirra með eftirfarandi hætti, en Norðfirðingar rifja gjarnan upp kveðskapinn þegar loðnuáhyggjurnar  heltaka hugann.

Líklega er búið loðnu æðið

lagstur er hafís yfir svæðið.

Hjálmar leitar um höfin víða

með hugann fullan af efa og kvíða.

Hann finnur ei neitt og fær ekki skilið

hver fjandinn hafi nú hlaupið í spilið.

Því enga loðnu er um að tala

austan af fjörðum og vestur á Hala.

Við bítum á jaxlinn og bölvum í hljóði

því brátt fer hjá mörgum að rýrna í sjóði.

Fógetinn kemur með kröfur og skatta

og konurnar þurfa líka slatta.

Bræðslukarlarnir berja lóminn

og bankastjórarnir skella í góminn,

því efnahagslífið fer allt úr skorðum

ef loðnan bregst eins og síldin forðum.

Loksins kom að því að loðnan fannst og þá var öllum létt. Í tilefni af því að loðnuveiðarnar gátu hafist orti Tryggvi:

Loðnan er fundin, það er lán fyrir alla

látum nú helvítis gengið falla.

Hjálmar er laus við hræðsluna og kvíðann,

enda hefur hann ekki þagnað síðan.