Minni magafylli þorsksins

Meðal magafylli þorsks og ýsu hefur farið ört minnkandi á árunum 1996 til 2023. Þetta er á meðal þess sem fram kemur í skýrslu Hafrannsóknastofnunar um fæðu 36 tegunda botnfiska á Íslandsmiðum. Í skýrslunni er lýst með stöðluðum hætti fæðuvali og magni einstakra botnfiskategunda.

Auk þess veita niðurstöður einnig upplýsingar um hve háðar mismunandi tegundir ránfiska eru ákveðnum fæðuhópum og út frá mikilvægi fæðuhópa má flokka ránfiska í nokkra hópa, að því er segir í frétt á vef Hafró.

„ Þorskur er einn helsti ránfiskur landgrunnsins hefur fjölbreytt fæðuval og nýtir það sem er í boði hverju sinni, mest loðnu, aðra fiska og ýmis krabbadýr. Af öðrum tegundum á landgrunninu eru langa, keila og skötuselur fyrst og fremst fiskætur en helstu krabbadýraætur landgrunnsins eru tindaskata, ufsi, lýsa og gullkarfi. Á hinn bóginn eru ýsa, steinbítur, blágóma, skarkoli, sandkoli og skrápflúra fyrst og fremst botndýraætur. Hrognkelsi hefur þá sérstöðu að treysta nær alfarið á ýmsar sviflægar hveljur sem fæðu, þ.e. marglyttur og kambhvelur.”

Meðal magafylli (þ.e. magn fæðu sem hlutfall af þyngd ránfisks) var breytileg yfir tímabilið hjá flestum tegundunum en hefur þó farið gagngert minnkandi hjá þorski og ýsu auk þess sem hlutfall tómra maga hefur farið vaxandi hjá þessum tveimur tegundum.