Styrjuhrognaframleiðsla hafin í Ólafsfirði

Ég brenn fyrir styrjueldi. Við höfum einstaklega góðar aðstæður hér á landi til styrjueldis með nýtingu á heita og kalda vatninu okkar og framleiðslu á styrjuhrognum, verðmætustu afurð sem sjávarlífvera gefur af sér. Þetta er líka vistvæn og sjálfbær framleiðsla, við erum ekki að slátra fiski til að ná hrognunum heldur notum við náttúrulegar aðferðir og þannig gæti ég áfram talið. Fyrir svo utan að styrjurnar eru mjög skemmtilegar lífverur sem er gaman að umgangast,“ segir dr. Eyþór Eyjólfsson, stjórnarformaður Hins Norðlenzka Styrjufjelags ehf. sem hefur hafið framleiðslu á styrjuhrognum í húsi við höfnina í Ólafsfirði þar sem áður fyrr var framleiddur saltfiskur.

Áhuginn á styrjueldi kviknaði í Kaliforníu

Kynþroska styrjur í kerjum Hins Norðlenzka Styrjufjelags eru nú rösklega 130 talsins og þær stærstu nálægt 100 kílóum að stærð. Styrjueldi er sannarlega langhlaup og um margt gjörólíkt hefðbundnu fiskeldi og eiginlega væri nær að líkja þessu við landbúnað frekar en fiskeldi – jafnvel mjólkurframleiðslu eða sauðfjárrækt.

En hvaðan kemur ástríða Eyþórs fyrir styrjueldi? „Á níunda áratugnum var ég forstjóri hjá Stolt Sea Farm í Asíu, sem þá var stærsta laxeldisfyrirtæki í heimi. Fyrirtækið átti á þessum tíma líka styrjueldi í Kaliforníu og við seldum styrjukavíarinn frá Bandaríkjunum á Asíumarkaði. Svo liðu árin en það var eitthvað við styrjueldið sem höfðaði sterkt til mín en ég hafði kynnst styrjuhrognum fyrst þegar ég lærði í Sovétríkjunum á sínum tíma. Mér þóttu styrjuhrogn mjög áhugaverð afurð en mér fannst líka strax mjög áhugavert að skoða hvort ekki væri hægt að nýta þá frábæru kosti sem við höfum í íslenskri náttúru til að ala styrjur til hrognaframleiðslu á Íslandi. Hér er aðgangur að miklu vatni, jarðvarma og sjó. Við höfum því góðar náttúrulegar aðstæður og í mínum huga er algjörlega skýrt að við verðum að huga mjög vel að því hvernig við nýtum best þá dýrmætu auðlind við eigum í vatninu okkar,“ segir Eyþór.

Gamall draumur orðinn að veruleika

Styrjueldið í Ólafsfirði hefur átt sér langan aðdraganda. Eyþór og japanskur eiginmaður hans, Junya Nakano, sem var menntaður fiskeldisfræðingur, keyptu jörðina Bakka í Ólafsfirði árið 2005 með þær fyrirætlanir í huga að hefja þar styrjueldi. Þau áform fengu þó sviplegan endi haustið 2008 þegar Junya fórst í bílslysi hér á landi. Eyþór hélt þó hugmyndinni um styrjueldi á Íslandi áfram vakandi næstu árin, kannaði áhuga Stolt Sea Farm á að koma að styrjueldi á Íslandi en þær fyrirspurnir leiddu til þess að Eyþór hóf að vinna með fyrirtækinu að uppbyggingu flúrueldis við Reykjanesvirkjun.

„Svo liðu árin en einn áfanginn í að þetta varð að veruleika hér í Ólafsfirði var að hér var stofnað Framfarafélag Ólafsfjarðar og í kjölfar þess fékk ég hvatningu um að koma með hugmyndir um fiskeldi í Ólafsfirði. Skoðun á þeim kostum leiddi svo til þess að ég byrjaði að ala styrjur við hlið flúrueldisins við Reykjanesvirkjun og þær eru grunnurinn að þessu eldi sem við erum komin með hér í Ólafsfirði í dag,“ segir Eyþór en meðeigendur hans í Hinu Norðlenzka Styrjufjelagi eru Framfarafélag Ólafsfjarðar, einstaklingar og fyrirtæki bæði í Ólafsfirði og annars staðar á landinu.

Nánar er fjallað um málið í nýju tölublaði Sóknarfæris